معرفی کتاب مزایای منزوی بودن اثر استیون چباسکی:

مزایای منزوی بودن نگاهی ا ست هوشمندانه و احساسی، به برهه ای از زندگی که بسیاری درباره آن خاطرات خاص خود را دارند. دیدن این دوران از خلال چشمان یک شخص دیگر به ما یادآور می شود که برخی تجربیات شخصی می توانند تا چه حد فراگیر و جهان شمول باشند.

مزایای منزوی بودن به عمیق ترین و در عین حال ساده ترین نیازهای انسان می پردازد. از کتاب مزایای منزوی بودن به عنوان نسخه مدرن رمان ناطور دشت نیز یاد می کنند. شخصیت چارلی در این رمان یادآور شخصیت هولدن کالفیلدِ ناطور دشتِ جی. دی سلینجر است. پس از مدت ها استیون چباسکی با الهام از شخصیت هولدن کالفیلد شخصیت چارلی ـ فردی منزوی، کسی که احساس می کند کوله باری از بدبختی روی دوش دارد و با این که از هوش بالایی برخوردار است اما دوستی ندارد و به نوعی از جامع طرد شده است ـ را خلق کرده است.

داستان کتاب مزایای منزوی بودن:

مزایای منزوی بودن یکی از زیباترین رمان های عاشقانه دهه اخیر است که زندگی جوانان را بررسی می کند. اثری که منتقدان آن را جوانانه ای جذاب و در عین حال خاص معرفی کرده اند که در زیر لایه عاشقانه آن مخاطب با داستان تلخی در مواجه می شود که او را شوکه می کند.

گفته می شود این کتاب نسخه مدرن ناطور دشت محسوب می شود. داستان درمورد پسر پونزده ساله ای به نام چارلی است که در ارتباط برقرار کردن با دیگران دچار مشکل است. مدام دچار احساسات متناقض می شود. هرگز از طرف دیگران محبت ندید، ولی در عین حال باهوش و با استعداد است. یکی از دوستانش به تازگی خودکشی کرده و خاله محبوبش را هم از دست داده است. کتاب به سبک نامه نگاری است. نامه های چارلی برای یک فرد ناشناس که در حقیقت روزنوشت هایش را در بر می گیرد. به مرور چارلی در ارتباط با دیگران و جلب توجه و محبت آن ها موفق تر عمل می کند.

فیلم مزایای منزوی بودن:

در سال ۲۰۱۲ فیلم مزایای منزوی بودن با بازی لوگن لرمان، ازرا میلر و اما واتسون برگرفته شده از همین کتاب ساخته شد.

بخش ­هایی از متن کتاب:

مثل همه صبح های بعد از اون شب اول، وقتی از خواب بیدار شدم احساس خستگی می کردم، قلبم تپش داشت و نمی تونستم خوب نفس بکشم. من و پاتریک وقت زیادی رو با هم می گذرونیم. خیلی هم مشروب می خوریم. یعنی پاتریک بیش تر می خوره و من مزه می کنم بیش تر.
دیدن دوستی که به این روز افتاده و این قدر زجر می کشه واقعاً سخته. مخصوصاً وقتی که هیچ کاری نمی تونی بکنی جز این که پیشش باشی. دلم می خواد کاری کنم که این وضع تموم شه ولی نمی تونم. به همین خاطر سعی می کنم هر وقت می خواد دنیاش رو بهم نشون بده باهاش باشم.
یه شب پاتریک منو به پارکی برد که مردها می رن تا همدیگه رو پیدا کنن. پاتریک بهم گفت اگه نمی خوام کسی مزاحمم باشه کافیه به چشم های کسی نگاه نکنم. گفت که ارتباط چشمی این جا به معنی موافقت با اینه که به شکل ناشناس با هم رابطه داشته باشین. هیچ کس حرفی نمی زنه. فقط جایی رو پیدا می کنن که برن. بعد از مدتی پاتریک کسی رو پیدا کرد که ازش خوشش اومد. پرسید سیگار لازم دارم و وقتی گفتم نه رو شونه م زد و با اون پسر رفت.
رو نیمکتی که اون جا بود نشستم و به اطراف نگاه کردم. تنها چیزی که می دیدم سایه هایی از آدم ها بود. بعضی ها رو زمین. بعضی ها کنار درخت ها. بعضی ها در حال راه رفتن. خیلی ساکت بود. بعد از چند دقیقه ای سیگاری روشن کردم و بعد صدای کسی رو شنیدم که تو گوشم چیزی گفت.
صدا پرسید: یه سیگار اضافه داری؟
برگشتم و مردی رو تو سایه دیدم.
گفتم: البته.
سیگاری رو به طرفش دراز کردم و اونم گرفت.
گفت: آتیش داری؟
گفتم: البته. و کبریتی براش روشن کردم.

یکی از اون روزایی بود که با مدرسه رفتن مشکلی نداشتم، چون هوا خیلی دلچسب بود. آسمون پر از ابر بود و هوا احساس حموم گرمی رو به آدم می داد. فکر نمی کنم تا اون موقع ان قدر احساس پاکی کرده باشم. وقتی رسیدم خونه، باید چمن ها رو برای پول توجیبی می زدم و یه ذره هم سختم نبود. آهنگ گذاشته بودم و تو این هوا نفس می کشیدم و چیزهایی رو به یاد می آوردم. چیزهایی مثل گشتن تو محله و نگاه کردن به خونه ها و چمن ها و درخت های رنگی و کافی بودن داشتن همین ها. در مورد ذن یا از این کارهایی که چینی ها یا هندی ها به عنوان بخشی از مذهب شپن انجام می دن، چیزی نمی دونم ولی یکی از اون دخترهای توی پارتی که خالکوبی و حلقه دور ناف داشت و از جولای بودایی شده، از همین چیزها حرف میزنه، شاید به جز این که چقدر سیگارها گرون شدن. گاهی وقت ها موقع ناهار می بینمش که با پاتریک و سم مشغول سیگار کشیدنه. اسمش مری الیزابته.

ما بنا به دلایل زیادی چیزی هستیم که هستیم و شاید هیچ وقت بیش تر اونا رو ندونیم، ولی حتی اگه ما قدرت انتخاب اینو نداشته باشیم که از کجا اومدیم، باز می تونیم انتخاب کنیم که به کجا بریم. می تونیم باز کارهایی بکنیم و حتی سعی کنیم احساسی خوبی به شون داشته باشیم.
بیل لبخندی زد و به پرسیدن سؤال ادامه داد. آروم آروم رسید به مشکلات خونوادگی و بهش در مورد پسری که نوار کاست گلچین می کرد و خواهرم رو زد گفتم چون خواهرم فقط ازم خواسته بود که به بابا و مامان چیزی نگم، پس فکر کردم می تونم به بیل بگم. بعد که بهش گفتم باز اون قیافه جدی اش رو گرفت و بهم چیزی گفت که فکر نکنم این ترم یا اصلاً هیچ وقت فراموش کنم.
چارلی، ما عشقی رو قبول می کنیم که فکر می کنیم لیاقتش رو داریم. 
همون جا ساکت وایسادم. بیل به شونه م زد و یه کتاب جدید برای خوندن بهم داد. بهم گفت همه چی درست می شه.