هیچ محصولی وجود ندارد
چراغها را من خاموش میکنم
محصول جدید
کتاب چراغ ها را من خاموش می کنم اثر زویا پیرزاد یکی از معروف ترین کتاب های دهه هشتاد است. این رمان از هنگام انتشار تاکنون بسیار مورد استقبال مخاطبین قرار گرفته است، به گونه ای که تاکنون به چاپ هفتادم رسیده است. بیشتر مخاطبان داستان معاصر فارسی این کتاب را خوانده اند. فرانکلین لوئیس ترجمه انگلیسی این کتاب را با عنوانThings We Left Unsaidدر سال ۲۰۱۲ منتشر کرد. این کتاب به چندین زبان از جمله فرانسه، آلمانی، ترکی و یونانی هم ترجمه شده است.
درباره کتاب چراغ ها را من خاموش می کنم:
کتاب چراغ ها را من خاموش می کنم تاکنون چند جایزه معتبر ادبی را در ایران به خود اختصاص داده است:
بهترین رمان سال ۱۳۸۰ پکا (مهرگان ادب)
بهترین رمان سال ۱۳۸۰ بنیاد هوشنگ گلشیری
لوح تقدیر از نخستین دوره جایزه ادبی یلدا (۱۳۸۰)
بهترین رمان سال در بیستمین دوره کتاب سال (۱۳۸۰)
داستان کتاب چراغ را من خاموش می کنم:
چراغ ها را من خاموش می کنم در مورد زندگی چند خانواده ارمنی ساکن آبادان که اغلب کارمند شرکت نفت هستند می باشد! رمان مثل اغلب آثار پیرزاد متکی بر شخصیت پردازی است. داستان به سبک زنانه و از زبان شخصیت اصلی داستان، زنی خانه دار به نام کلاریس که سه فرزند دارد. بیان می شود و مشکلات و گرفتاری های همیشگی زن ها را سوژه نوشتن قرار می دهد. کتاب صحنه هایی از زندگی روزانه کلاریس را به تصویر می کشد.
کلاریس که خود راوی داستان است آن قدر حضور او در کنار اعضای خانواده و دوستان مسلم و دائمی شده است که نام او کمتر صدا زده می شود. هر چند همه از او انتظار دارند و در مواقع سخت اوست که به داد همه می رسد و کارها را انجام می دهد اما حضور او تبدیل به عادت شده است. این مسأله آنقدر بارز است که بعضاً در طول داستان فراموش میکنیم که نام راوی داستان چه بوده است. حتی خود کلاریس هم خیلی از مواقع خودش را فراموش میکند. اما در مجموع با این که شاهد مقدمه ای طولانی هستیم اما رمان خوشخوان است و به هیچ وجه حوصله آدم سر نمی رود و تا حدودی لذت بخش نیز هست. صحبت های کلاریس با خودش (ورِ خوشبین، ورِ بدبین) که به نوعی کشمکش درونی او را نشان می داد از قسمت های جالب رمان است.
در رمان چراغ ها را من خاموش می کنم با یک داستان خطی و کلاسیک طرف هستیم. زویا پیرزاد به خوبی توانسته است حس یک رمان زنانه را به خواننده انتقال دهد و القا کند. اشاراتی که در طول رمان به جزئیات شده است و توصیفات ریز و دقیقی که تنها از یک ذهن زنانه می توان انتظار چنین توجهی را داشت، این مسأله را تایید می کند. زویا پیرزاد در این رمان بیشتر توجه خود را به یک زن-مادر و خصوصیات و رفتارهای این طیف از زنان معطوف داشته است؛ زنانی که عاشق خانواده هستند و آن قدر خود را غرق در مسائل خانواده کرده اند که در آن ذوب شده و خود را به کل فراموش کرده اند. زنانی که بعد از مدتی یادشان می رود که اصلاً خودی هم وجود دارد و احساسات، تمایلات، خواسته ها و ارضای نیازهای خانواده بیشتر از شخص زن-مادر مهم می شود. مثلا در جایی از داستان کلاریس (راوی داستان) با خودش می گوید: «در این هفده سال چند بار ظرف های صبحانه تا عصر نشسته مانده بود؟ شاید فقط یکی دو بار در ماه های آخری که دوقلوها را حامله بودم.».
درباره نویسنده:
زویا پیرزاد نویسنده و داستان نویس معاصر در سال ۱۳۳۱ در آبادان از مادری ارمنی تبار و پدری روس تبار به دنیا آمد، در همان جا به مدرسه رفت و در تهران ازدواج کرد و دو پسرش ساشا و شروین را به دنیا آورد.پیرزاد یکی از پرمخاطب ترین بانوان نویسنده معاصر است.
رمان های زویا پیرزاد هر ساله چند بار تجدید چاپ می شوند.
از ویژگی های منحصر به فرد رمان های پیرزاد می توان به نقش پررنگ و محوریت زنان، اشاره نمود. در رمان های او، مکان ها و موقعیت هایی که تا پیش از این منحصر به مردان بود، در سلطه زنان قرار دارد و با این کار توانسته مناسبات سنتی و کلیشه ای را برهم زند. علاوه بر این، دیگر ویژگی آثار پیرزاد، وجود مابه ازای خارجی و واقعی شخصیت های داستان هایش در جامعه و اطراف خود ماست، که شاید ما از کنارشان به سادگی و بدون هیچ تأملی عبور می کنیم.
زویا پیرزاد کتاب هایی نیز ترجمه کرده است، از جمله «آلیس در سرزمین عجایب» اثر لوییس کارول و کتاب «آوای جهیدن غوک» که مجموعه ای است از هایکوهای شاعران آسیایی.
نظر یک منتقد درباره کتاب چراغ ها را من خاموش می کنم:
سبک نوشتن زویا پیرزاد، می تواند برای همه ما آموزنده باشد.چه برای متممی هایی که می خواهند تسلط کلامی خود را بهبود دهن؛.چه برای زنان و مردانی که از داشتن نگاه زنانه محرومند یا در درک آن، چنان که باید و شاید، قوی نیستن، .چه برای زنانی که مثل کلاریس، این جنس تنهایی را تجربه کرده ان،.چه برای دختران جوان ترمان که علاقمندند زنانه نویسی و از زنان نوشتن را تمرین کنند، اما در نوشته های خود – در وبلاگ ها یا شبکه های اجتماعی – در دام زنجیر بی معنی واژه های احساسی و بیان عریان احساسات فروپوشیده گرفتار شده اند.
چراغها را من خاموش میکنم. عنوان کتاب، جمله ای است که دو مرتبه در کتاب به کار رفته است.در هر دو بار، زنی را می بینیم که در پایان روز، با یکی از تنها ابزارهایی که برای نقش آفرینی اجتماعی در اختیارش باقی مانده، پایان زندگی روزانه و آغاز زندگی شبانه را اعلام می کند.
اعلام موجودیت من در این داستان اعلام موجودیتی از پیش شکست خورده است.
رمان عادت می کنیم، عنوان کتاب دیگری از این نویسنده است.
| زبان | فارسی |
| نویسنده/نویسندگان | زویا پیرزاد |
| ناشر | نشر مرکز |
| سال انتشار | 1396 |
| نوبت چاپ | هشتاد و دوم |
| سایز (قطع یا اندازه) | رقعی |
| تعداد صفحات | 294 صفحه |
| وزن | 340 گرم |
| شابک | 9789643056568 |
| جلد | شومیز |
چراغ ها را من خاموش میکنم
از خوندن این کتاب لذت بردم، شباهت به نوشته های آلبا د سس پدس رو هم قبول دارم. برای من نوشته های زویا پیرزاد و سبک نگارشش لذت بخشه. این یه نقد نیست و صرفا یه نظر شخصیه
محصولات مرتبط
