هیچ محصولی وجود ندارد
ترلان
محصول جدید
رمان ترلان نوشته فریبا وفی برای نخستین بار در سال 1382 منتشر شده و پس از آن در سال جاری در میان ۱۰ اثر از نویسندگان آسیایی و آفریقایی که در سال ۲۰۱۷ به زبان آلمانی ترجمه شده بودند، به انتخاب مخاطبان به عنوان برترین اثر معرفی و در نمایشگاه کتاب فرانکفورت جایزه خود را دریافت کرد.
ترلان دومین رمان این داستان نویس معاصر است. فریبا وفی در کارنامه کاری خود آثار دیگری چون پرنده من، رویای تبت، ماه کامل می شود، بعد از پایان و رازی در کوچه ها را نیز دارد. وی همچنین برگزیده جوایز ادبی هوشنگ گلشیری، یلدا و مهرگان نیز هست.
داستان کتاب ترلان:
این رمان روایت زندگی زن جوانی با عنوان ترلان را بازگو می کند که به همراه دوستش رعنا برای گذراندن یک دوره آموزشی برای تصدی یک شغل به تهران می آیند و در این میان ترلان تصمیم می گیرد در کنار این فعالیت به نوشتن نیز روی بیاورد. دو دختر جوان که به دنبال یافتن شغل سر از آموزشگاه پاسبانی در می آورند. محیطی خشن و ناآشنا. پر از فرمان های نظامی و قوانین دست و پاگیر. محیط آموزشگاه با دخترانی که هر کدام از شهری آمده اند سطر به سطر نشان داده می شود. راوی رفته رفته با داستان های هر کدام آنها آشنا می شود و در کنارش، داستان خودش را هم دارد. او می خواهد نویسنده شود، اما نوشتن با آن محیط در تعارض است. ترلان در پی حل این تعارض است و در کش و قوس ماجراهای داستان به خواست درونی خود نزدیک می شود.
ترلان قصه دخترى است که به نظر مى رسد مرزهاى جوانى را با بلندپروازى ها و محال اندیشى هاى خاص دوران جوانى پشت سر گذاشته است. آغاز جوانی اش همزمان بوده با روزها و سال هاى سرنگونى رژیم پهلوى زمانى که بسیارى از جوانان را ایده عدالت هیجان زده مى کرد تا به عضویت یکى از گروه هاى غیر اسلامى اپوزوسیون درآیند. در آغاز روحیه انقلابى یک دختر جوان توصیف می شود تا بعد نویسنده این روحیه انقلابى و معترض را در تضاد و تقابل با روحیه نظامیگرى پادگان دختران قرار دهد: ماجراى بزرگ ملت به کمکش آمد. دگرگونش کرد. ایده عدالت هیجان زده اش مى کرد. پنهان از چشم پدر به تظاهرات رفت و خیلى زود به شورشى جوان خانواده تبدیل شد.
ترلان قرار است براى گریز از چون و چراهاى تکرارى خانواده و شاید براى تحقق بخشیدن به آرزوهاى ناکام مبارزه در راه عدالت پس از یک دوره آموزشى به عضویت نیروى انتظامى در آید. این مضمون با طرح پلیس زن که در سال هاى اخیر مطرح شده و به مرحله عمل نیز رسیده در ارتباط است. درونمایه محورى این شهر نمایش دهنده تضاد عمیقى است که میان نیازهاى زنانه و قانونمندى هاى سخت گیرانه محیطى مردانه به نام پادگان وجود دارد. ترلان و رعنا دوست و رفیق نوجوانى و جوانى در روزهاى هیجان زدگى کشتن و کشته شدن در راه خلق پس از گذشت سال ها، حالا تصمیم گرفته اند از شهر خود کوچ کنند و راهى پایتخت شوند تا در یک مرکز آموزشى شبانه روزى تعلیم ببینند و به قول راوى نویسنده پاسبان شوند.
ترلان براى فرار از خانه اى که در آن احساس نشاط و سرزندگى نمی کند به پادگان یا همان مرکز آموزشى نظامى مى رود، پادگانى دخترانه یا زنانه که در آن دخترها و زن ها نمی توانند تبدیل به مرد شوند! اما به قول ترلان هر چه هست می تواند او را در بلندایى قرار دهد که دور از ماجراهاى خاله زنکى احمقانه است. پاسبان زن می تواند با قد و بالایى بلند که لازمه چنین شغلى است، روبروى مردها و حتى اندکى بالاتر از آنها بایستد و حرفش را بزند. همه انگیزه ترلان براى رفتن در کنجکاوى خلاصه مى شود و یا رفتن از مرحله اى به مرحله دیگر و چشیدن طعم گس ماجراهایى دیگر:
«فکر کرد ماجرا همین است ایستادن روی بلندی و از آنجا به دیگران نگاه کردن … حسی بود که به جستجوی دوباره اش می ارزید. اگر چه دیگر نه هدف عالی بود نه وسیله. هیچ چیز هیچ چیز را توجیه نمی کرد … اما باز هم یک بلندی بود که می توانست بالای آن در ماجراهای احمقانه طناز و دخترخاله ها شریک نشود. در پایان دخترهایی بودند که می توانستند لقب های نه چندان شایسته قبلی شان – دراز بی مصرف و نردبان – را دور بیندازند و با احساس قدردانی از قد و اندازه شان شانه ها را برای درجه ای که قرار بود سال بعد روی آنها زده شود صاف نگه دارند».
رعنا که ذهنیت و شخصیتی هم جنس ترلان دارد، پس از شکست خوردن در رسیدن به آرمان های بلند پروازانه ای همچون رفتن به الجزایر یا کوبا برای ادامه مبارزات به مرکز آموزشی شبانه روزی می آید تا تعلیم ببیند و پلیس شود. نویسنده به خوبی از پس توصیف تنش ها و کشمکش های درونی و بیرونی دختران خوابگاه آن مرکز در مقابل قوانین مردانه یک پادگان نظامی برآمده است.
زنان و دختران خوابگاه هر یک نماد وجهی از شخصیت زنانه اند شخصیت های تک بعدی که در هم آمیختن آنها و خلق شخصیتی جدید نیز آدمی زنی متعادل و رو به تکامل پدید نمی آید. فیروزه سبک سر و بذله گوست و تنها خصیصه بارز حضورش در رمان مزه پرانی و مسخره کردن این و آن است. مینا با رویاها و خواب های سانسورشده اش دختری است در آرزوی شاهزاده ای سوار بر اسب. او پنهان از چشم دیگران سیگار می کشد ماتیک می زند و خواب هایش پر از تصاویر ممنوعه اند! ارشد خوابگاه پیردختری است که شب ها با چادر سیاه می خوابد صورتش پشمالوست و هنرش لو دادن شیطنت های دخترانی که برای پاسبان شدن ساخته نشده اند. بقیه دختران خوابگاه نقش پر رنگی در جریان شخصیت پردازى داستان ایفا نمی کنند و فقط حضور دارند تا ازدحام حضورشان رعنا و ترلان شخصیت های محوری قصه را خسته و دلزده کند. شخصیت هایی که نماد رویاپردازی و خیال پروری های سیاسی بوده اند و حالا با وجود همه کتاب هایی که خوانده اند و میتینگ هایی که رفته اند در رودررویی با زندگی و کسالت و بیهودگی روزمرگی ها به شدت احساس ناتوانی می کنند.
بخش هایی از متن کتاب ترلان:
- ترلان سرش را تکان می دهد. به همین سادگی کلمات محکم و آشنای زندگی اش بی مصرف شده بودند. به درد نوشتن انشای سوزناک می خوردند، ولی به کار توضیح زندگی جدیدش نمی آمدند. زندگی اش عوض شده بود و کلماتش نه. کلمات عاریه ای جدیدی را در اختیارش گذاشته بودند اما آنها مثل مورچه های سیاه از سر و رویش بالا می رفتند، گوشت تنش را گاز می گرفتند و عذابش می دادند. باید به رعنا بگوید که کلمات خودش را می خواهد، کلماتی که مثل گیاهانی ترد و نازک با دست های خودش پرورده باشد. مال خودش باشد.
- رعنا وفادار است. فراموشش می کنی، ولی از دستش نمی دهی. می دانی گار برود یک روز برمی گردد و اگر تو بروی و سال ها بعد برگردی پیشش در آغوشت می گیرد.
- نمی شود از کنار تو هم ساده رد شد. آدم بی اراده بر می گردد و به تو نگاه می کند.
چرا؟
چون تو به آدم نگاه می کنی.
- دشمن مشترک می تواند آدم ها را با هم آشنا کند، ولی فقط دوست مشترک آن ها را به هم نزدیک می کند.
- وقتی زیاد به رفتن فکر کنی، سفر را آغاز کرده ای.
- به همین سادگی کلمات محکم و آشنای زندگی اش بی مصرف شده بودند.
- زندگی چیز فوق العاده و عجیب غریبی نیست. همین است که می بینی. مهم این است که دوربین را کجا بگذاری.
| زبان | فارسی |
| نویسنده/نویسندگان | فریبا وفی |
| ناشر | نشر مرکز |
| سال انتشار | 1396 |
| نوبت چاپ | نوزدهم |
| سایز (قطع یا اندازه) | رقعی |
| تعداد صفحات | 194 صفحه |
| وزن | 226 گرم |
| شابک | 9789643057725 |
| جلد | شومیز |
کتاب ترلان
نمی خوام بگم کتاب خوبی بود یا کتاب بدی بود ولی به نظرم ریتم بدی نداشت و وقتی شروعش کردم تا وقتی که تمومش کردم اصلا احساس خستگی نکردم و آخرشم راضی بودم از خوندنش
محصولات مرتبط
